Halve wind zeilen we van Martinique naar Dominica. De wind tussen de eilanden in het Caribisch gebied kan vrij hard zijn en daar hebben we vandaag mee te maken, een wind van gemiddeld 20 knopen met uitschieters naar 30. We verwachten dat de rust aan boord in de luwte van Dominica minder zal zijn, maar niks is minder waar: de stabiele wind mag dan afgenomen zijn, de valwinden zijn enorm en overvallen ons met meer dan 33 knopen. Pas in de baai van Roseau is het rustig, strijken we ons grootzeil en leggen we ons schip voor de verandering aan een mooring. Het is tijd om de kas van de Dominicaanse bevolking te spekken.
Een regenboog boven Dominica... zo mooi!
We worden wakker van het geluid van getimmer, wat uit verschillende richtingen blijkt te komen. Dominica is een bestemming waar we al lang voor ons vertrek naar uit keken, eens de groene parel van het Caribisch gebied, nu volledig verwoest door orkaan Maria. De kapotte huisjes langs de kust en de honderden omver geblazen bomen winden er geen doekjes om, het eiland is hard geraakt. De bevolking is echter opvallend positief en buitengewoon vriendelijk: ‘we zijn alles weer aan het opbouwen en zijn al ver gekomen, alles komt goed, zolang we maar blijven lachen’ zegt de boatboy die onze dinghy aan de steiger legt. ‘We zijn natuurlijk wel bang voor wat er dit orkaanseizoen gaat gebeuren, maar daar laten we ons niet teveel door leiden’, vertelt hij. En zo timmeren de mensen door, bouwen ze hun huisjes weer op en maken de kapot gemaakte steigers en straten weer heel. Is Dominica nog steeds een parel? Voor ons wel. En de mensen hier wachten op zeilers/toeristen die langs komen, maar helaas laten velen het afweten. Ze hebben het geld hier echter hard nodig. Wij zijn blij dat we er zijn en gaan de komende dagen goed benutten om dit prachtige eiland te ontdekken.
We reserveren een busje mét chauffeur en laten ons de volgende ochtend ophalen voor een tocht over het eiland. Dominica lijkt ons het ideale eiland om met een local te verkennen dus dat doen we dan maar. Samen met Bert en Mirthe stappen we in het busje en zo rijden we richting onze eerste bestemming: de Middleham Falls. We worden afgezet aan het begin van een pad wat uiteindelijk uit moet komen bij de watervallen. De chauffeur vertelt ons dat we eerst een uur moeten hiken voor we er zijn. Dat klink lekker, eindelijk weer even goed de benen bewegen. Work that body. Voor de échte tocht begint moeten we eerst door een kleine rivier, schoenen uit en gaan. Na een kwartier omhoog hiken beginnen m'n benen te branden en hoop ik dat we er al zijn. Ik zeg maar niks, want de anderen hebben er nog flink de pas in. Het begint te regen, wat een aangename verkoeling is en het zweet weer van onze hoofden spoelt. De wandeling is prachtig, door kleine riviertjes enover enorme boomwortels. Doordat het hier enorm vochtig is zijn de wegen glibberig en hoor ik regelmatig een kreet om me heen. De ene keer glijdt Bert uit over een steen, de andere keer verdwijnt iemands voet in de diepe modder. Meer grappig dan vervelend natuurlijk. En dan horen we het geluid van de waterval, we zien nog niks, maar als we de bocht om wandelen laat de natuur zich weer van z'n mooiste kant zien. Daar kan een orkaan niks aan verpesten, de waterval blijft bestaan. We genieten en terwijl Mirthe en ik op krachten komen door een gezonde eiwitreep op te knagen gaan Bert en Tom nog wat verder richting de waterval. Het is voor ons ondertussen te glibberig en de weg naar beneden is gedeeltelijk verwoest door de orkaan.
We rijden door naar Titou Gorge, hier is een gedeelte van de Pirates of the Carribean opgenomen. Oeh, Johnny Depp was here;) Om bij Titou Gorge te komen moet je 70 meter zwemmen door enorm koud water, tussen twee steile rotswanden door om vervolgens op een prachtig mooie plek uit te komen. Met een kleine opening aan de bovenkant waar de zon precies doorheen schijnt en het water van de waterval naar beneden klettert. Het klinkt zo mooi en maar ik heb zo'n hekel aan koud water. Mirthe gelukkig ook dus wij wachten en kletsen terwijl Tom en Bert het stukje zwemmen en foto's maken. Ondertussen is het lunchtijd, snabbelen we in een klein local tentje wat speciaal voor ons is geopend(het was amper binnen te houden, maar never mind) en rijden we als afsluiting door naar de warmwaterbronnen. Imagine: mooie natuur, hoge bomen, een klein paadje, rotsen en dan heerlijk warm water waar je lekker in kan badderen. Dat dachten wij dus ook, maar uiteindelijk was het een betonnenbak waar je in kon gaan zitten. Tom heeft er gebruik van gemaakt en de voeten van de rest ook;)
We laten ons afzetten in Roseau waar we even gebruik maken van goed internet & genieten van een lekkere koffie. Met Bert en Mirthe bespreken we de plannen voor de komende dagen, we willen beide niet te lang op Dominica blijven omdat allemaal wat tijdsdruk hebben. We besluiten daarom de volgende dag door te zeilen naar Porthsmouth(noordkant Dominica). Zo gezegd, zo gedaan, we gaan terug naar de boot, genieten van een prachtig uitzicht op het heuvelachtige landschap en de sterren en vallen niet veel later in slaap onder het geluid van kabbelend water langs de boot. CAN IT GET ANY BETTER?
De broodjesservice gaat net als op Martinique door, de ene keer krijgen we vers brood van Bert en Mirthe, de andere ochtend halen wij. Heerlijk om de dag zo te beginnen. We maken ons na het onbtijt los van de mooring en zeilen richting Porthsmouth. Het is maar een korte tocht maar we worden allemaal he-le-maal gek van de wind. Van 15 knopen naar 30 en weer terug naar 20. Nadat we de genua 6x in en uit hebben gerold zijn we er klaar mee, voor de laatste paar mijlen slingeren we de motor aan en ondanks het lawaai is er rust aan boord. Heerlijk. Aangekomen in Porthsmouth drinken we een drankje bij een strandtent en reserveren een tochtje over de Indian River voor de volgende ochtend.
Jaaaaa, eindelijk weer dolfijnen naast de boot, zowel zij als wij zijn blij!
De volgende ochtend worden we om 8 uur opgehaald en vertrekken we met een local in z'n bootje naar de Indian river. De motor moet uit zodra we de rivier opvaren om de dieren niet af te schrikken en dus moet hij roeien... (ik voel me altijd een beetje bezwaard, maar het is z'n werk en hij is blij dat hij wat klanten heeft). We varen een sprookjesachtig gebied in vol bwa mang bomen. Het ziet er zo mooi uit dat ik er wel zou willen wonen, ergens tussen de bomen in een houten hutje. Uiteraard zonder insecten dan. En dan zou ik ook wel willen dat de film Pirates of the Carribean echt zou zijn en het dus zo zou kunnen dat Johnny Depp op de thee zou komen. Ook hier heeft hij namelijk gevaren. Aan de ene kant zegt dat natuurlijk niks, maar aan de andere kant, dit stuk natuur is zo prachtig en tegelijkertijd mysterieus dat het in zo'n soort film thuis hoort. Ik droom nog even door terwijl ik vogels hoor fluiten en geritsel hoor tussen de bladeren aan de kant. De man die ons vaart vertelt dat het hier voor de orkaan veel meer begroeid was en dat er onwijs veel is weggevaagd. Als ik dit al mooi vind ben ik benieuwd hoe het er voor die tijd heeft uitgezien... Hij vertelt vol trots over het gebied en over alles wat er woont en leeft. Wat een prachtig begin van de dag!
En dan is het tijd om Dominica te verlaten. Voor onze reis begon fantaseerde ik al over deze bestemming en het was net zo mooi als ik had gehoopt. De groene natuur, de watervallen, de kleine verstopte riviertjes, de bomen: gewoon het complete plaatje. Het is niet het witte stranden, blauw water verhaal, maar een zeer, zeer aangename afwisseling. Hier wil ik nog wel eens naar terug.
We maken ons weer los van de mooring en maken ons klaar voor de tocht naar Terre-de-Haut(Gaudeloupe). Het is geen lange tocht, maar er staat aardig wat wind en de golven zullen ook niet ideaal zijn. Gelukkig gaan de verkenners van de Pantarhei voorop...
