We zeilen weg bij Bequia en zetten koers richting St. Vincent. Als we net lekker onder weg zijn zie ik een zeilboot onze kant op komen. Ik verleg koers maar heb na een paar minuten door dat het andere schip ook koers verlegt. Wij verleggen nog meer koers naar stuurboord maar het andere schip doet het weer. Als ik net een beetje chagrijnig begin te worden roep ik Tom er maar even bij. We kijken nog een keer goed en zien opeens een bekend schip: het is SVDelos! Ik hoor m’n telefoon en zie een berichtje van Karen met de vraag waar we naar toe gaan. We zouden nog met elkaar gaan borrelen, maar helaas, wij gaan verder richting het noorden en zij terug naar Grenada. Het levert wel wat mooie plaatjes op en een mooie herinnering.
Het stuk van Bequia naar St. Vincent is een goed te doen, even wat golven en vlagen maar daarna lekker in de luwte van het eiland. We hebben voldoende wind om te blijven zeilen maar niet zoveel dat het oncomfortabel is. We installeren ons in de kuip en houden een Friends marathon. Als dat mogelijk is tijdens het zeilen dan is het wel heel relaxed aan boord. Als we de noordkant van St. Vincent bereiken leg ik m'n laptop weg en maak ik me klaar voor extra wind en golven. Het gaat even flink te keer en we zijn blij als we na een paar uurtjes de luwte van St. Lucia weer in varen. Het landschap ziet er prachtig uit en even twijfelen we of we niet toch ons anker in het zuiden van St. Lucia zullen uitgooien. Dan bedenken we ons weer dat we over twee dagen bezoek krijgen in Martinique dus dat we toch maar beter kunnen doorvaren. Als het al donker is komen we aan in Rodney Bay, het ziet er zelfs in het donker niet echt heel aantrekkelijk uit, maar het is een prima plek om een nachtje door te brengen. We slapen heerlijk en de volgende dag gaat alweer vroeg de wekker. Op naar Martinique.
Het is maar een kort tochtje van St. Lucia naar Martinique en ik verwacht dat het niks voorstelt maar al snel na ons vertrek worden we overvallen door hoge golven en harde wind. Ik was even vergeten hoe divers zeilen ook alweer is. De ene dag zit je Friends te kijken en hobbel je rustig over de golven richting je bestemming, de volgende dag vliegt het water over het dek de kuip in en kan je niks anders doen dan naar de horizon staren en zorgen dat je het ‘overleeft'. Althans, dat is mijn gevoelswereld dan;) Als het me toch iets teveel word duik ik de kajuit in en plof ik neer op de bank. Ogen dicht en slapen. Ik word wakker van Tom die vraagt of ik wil komen helpen, ik snel me naar buiten en we reven de genua. Er komt een squall over die zeer fors is, meer dan 40 knopen. We zetten het grootzeil open en lozen de wind. Na 5 minuten verdwijnt de squall en zien we een douane boot verschijnen. Deze blijft in de buurt en volgt ons naar Martinique. We hebben ons anker nog maar net uitgegooid of ze komen langszij. Ze willen onze papieren zien en onze boot doorzoeken. Ik houd wel van dit soort spanning en sensatie en hoop stiekem dat ze iets vinden wat uiteindelijk niks blijkt te zijn. Poedersuiker ofzo. Maar ze vinden niks en verdwijnen weer. We halen ons anker op bij St. Anna en varen nog een stukje verder richting Le Marin waar we na het inklaren gelijk een super leuk terrasje opduiken en een heerlijke cocktail drinken. Bonjour Martinique!
