LE MARIN
Na weken voor anker te hebben gelegen hebben we onszelf maar weer eens aan een mooring geslingerd(voor de niet-zeilers: een betonblok met een drijvende bol waar je je boot aan vast kan maken). We betalen er 15 euro per nacht voor, maar het is wel even chill om niet je eigen anker uit te hoeven gooien en natuurlijk gebruik te kunnen maken van de douches. Er liggen hier trouwens echt honderden boten om ons heen, zoveel boten heb ik na Las Palmas niet meer gezien. En ook nog eens super gestructureerd, je merkt wel dat je weer even op 'Europees' grondgebied bent. Heerlijk. We beginnen de dag met croissantjes die ze hier, net als in Frankrijk, nét iets te goed kunnen maken. Elke dag een croissant? YUP.
OUDERS VAN TOM
Ondertussen zijn we alweer 4 dagen op Martinique. De ouders van Tom zijn aangekomen(met het vliegtuig, niet in kilo's, voor ik ruzie krijg met m'n schoonouders;) en nadat ze hun spullen hebben gedropt in hun appartement zijn we heerlijk met elkaar uit eten geweest in Le Marin(waar we ondertussen voor anker liggen, elke dag een mooring is tóch te duur). Heel leuk om bij te kletsen en tijd met elkaar door te brengen. Omdat het voor hun ondertussen een uur of 05:00(Nederlandse tijd) is gaan zij naar bed geniet ik nog even van een gin tonic. Of 2. Ik kan nog steeds niet tegen alcohol en ik heb aan een Franse gast wijs gemaakt dat ik denk dat 'le mouton'(schaap) 'hallo' betekend. Het levert rare gesprekken op.
Joop en Janet hebben een auto gehuurd dus we kunnen het eiland goed verkennen! We rijden met elkaar naar Jardin du Balata, een van de mooiste botanische tuinen ter wereld. Botanische tuin klinkt voor mij altijd een beetje duf, als grootmoeders wollen sok. Maar, niets is minder waar: het is geweldig mooi! Zeker een bezoekje waard. De dagen met Joop en Janet wisselen we af met klusjesdagen aan boord. We willen wat klein onderhoud aan onze motor laten doen en daarnaast zijn we actief bezig met de verkoop van ons schip. Joop en Janet besluiten een aantal dagen naar de andere kant van het eiland te gaan en wij bijten ons vast in ons klussenlijstje. Als ze weer terug zijn zeilen we met elkaar naar Fort de France, een heerlijke tocht, zonder zeeziekte en met een hoop gezelligheid. Aangekomen in Fort de France bezoeken we een gospelconcert en genieten we van de muziek en gezelligheid(met o.a. de Agape). Na 1 nachtje in Fort de France zijn we het schommelen van de boot al zat(de deining daar is best flink) en besluiten we terug te gaan naar Le Marin voor wat motoronderhoud. We koersen zuid, nog niet wetende dat het een hele lastige tocht gaat worden...
We gooien ons anker uit in Grande Anse d'Arlet, wat een heerlijke baaitje is! We zwemmen, wandelen over het strand en vliegen met onze drone. Het goede nieuws is namelijk dat de vader van Tom een drone voor ons mee heeft genomen uit Nederland: gesponsord door het bedrijf waar hij werkt: Vakgarage Verlaan. We verlaten Grande Anse de volgende dag en koersen richting Le Marin. We hebben de golven op de neus en zien een flinke regenbui aankomen. Ik zie dat de zeilboot naast ons zich omdraait en ik besluit ze even op te roepen. De man aan boord vertelt dat hij dit stuk eerder heeft gevaren en dat hij nu al voelt dat de tocht té pittig gaat worden met de irritante golven, wind en regen. Wij besluiten ook nog maar een nachtje voor anker te gaan bij Anse d'Arlet dan en wagen de volgende dag een nieuwe poging. We moeten langs de Diamand Rock richting Le Marin en hebben flink wat zeil staan. Ik verwacht dat we een knoop of 5 a 5,5 gaan maar als ik op navionics kijk zie ik 0,3 staan. Ai, dat kan niet kloppen. Samen met Tom kijk ik nog een keer en nog een keer. Zit er wat in de schroef misschien? We zien een andere boot voor ons varen en bekijken op de AIS zijn snelheid: 1,7. Het ligt dus niet aan ons maar aan de stroming! Het kost ons een paar uur voor we de rots voorbij zijn maar tot aan de baai van Le Marin houden we stroom tegen. Als we dit hadden geweten waren we natuurlijk nooit naar Fort de France gezeild. Anyway: terug in Le Marin maar eerst alles doen wat we moeten doen voor we weer verder gaan. We besluiten nog wel een paar dagen voor anker te gaan bij Sainte Anne omdat de ouders van Tom daar in een appartementje slapen. We genieten van de dagen met elkaar en bezoeken een paar mooie stranden en dan is het tijd om ze uit te zwaaien. We vieren nog wel even mijn verjaardag met elkaar(een dag voor m'n echte verjaardag) en ik krijg een prachtig kettinkje van ze. Het was een mooie tijd!
Mijn verjaardag
Ai, mijn verjaardag is altijd een ding voor mij. Ik weet niet precies waarom, maar het is net als oud & nieuw, een soort afsluiting van het ene jaar en begin van het nieuwe. Nadenken over alles wat ik heb gedaan, meegemaakt en over de toekomst. Ik heb het al wel vaker in het buitenland gevierd, maar ben toch altijd het liefste in Nederland, lekker samen met vrienden en familie borrelen. Als ik 's ochtend wakker word hangen de slingers in de kuip(Tom) en staat er een heerlijk taartje voor me klaar(van Joris). Na het ontbijt varen we met z'n 3tjes(Joris, Tom en ik) naar een prachtig strand wat bij club Med hoort en genieten daar de hele middag. 'S avonds gaan we met elkaar uit eten en proosten we op mijn verjaardag. Het is anders dan anders, maar goed anders, het is een mooie herinnering.
Enerverende dagen
We hebben een aantal enerverende dagen achter de rug! We hebben ons schip al vanaf februari te koop staan en hebben een hoop geïnteresseerden maar dat zijn vooral mensen uit Nederland. Omdat onze boordkas redelijk aan het slinken is dachten we er over na een paar maanden op Curaçao of Grenada te gaan werken. Helaas ontdekten we dat onze verzekering ons niet voldoende dekt op deze eilanden. Omdat ik geen lange stukken meer wil zeilen besloten we een offerte aan te vragen voor transport naar NL. De keuzes om hier ergens te blijven werden beperkter en dit was de uitkomst. Op de dag dat we het definitief wilden reserveren kregen we een mail van een Canadees die ons schip graag wil komen bekijken. Dat veranderde de transport keuze even dus dat schoven we in de koelkast. De Canadezen waren erg enthousiast over ons schip, maar met een gezin van 5 is het toch net wat te klein. Teleurstellend, maar zo werd het plan voor transport weer relevant. We wilden net gaan reserveren toen we na een dubbele berekening toch moesten concluderen dat het te duur zou worden (lees meer dan 10000 euro inclusief alles) dus toch maar nadenken over een ander plan. Uiteindelijk hebben we klaas van zeilboot Jan water gevraagd met Tom mee terug te varen. Gelukkig beantwoorde hij dit met een 'ja' en zijn we onwijs blij met deze keuze. Klaas zeilt in ieder geval mee tot de Azoren, maar misschien ook verder. Ondertussen heeft ook Peter van de Amante zijn ticket geboekt en zeilt hij van de Azoren mee naar Nederland. Alle bezigheden rondom de keuzes en plannen hebben de afgelopen weken opgeslokt waardoor we minder hebben gereisd en genoten. We zijn gisteren na meer dan een maand eindelijk vertrokken uit Le Marin en hebben een planning gemaakt voor de komende maand, wat vast een geweldige maand gaat worden: we gaan naar Dominica, Guadeloupe, Antigua, kleine tropische eilandjes en uiteindelijk naar sint Maarten. Vanaf daar vlieg ik eind mei naar Nederland om ons leven vast weer wat op te gaan bouwen. Tom had liever nog jaren rond gezeild maar dat was met mijn zeeziekte geen optie. De lange zeiltocht naar huis (meer dan dubbel zolang als de eerste oceaan oversteek) is spannend voor Tom maar hij vindt het ook een uitdaging en mooie afsluiting. Ergens eind juni/begin juli zoek ik Tom dan weer op die dan ondertussen als het goed is in Spanje of Frankrijk is. Samen zeilen we dan de laatste mijlen naar huis/haven Harderwijk. Een mooie afsluiting samen van een intense, bijzondere, uitdagende, zware en mooie reis. We raken langzaam aan het idee gewend en beginnen na te denken over werk, wonen etc. Ook een mooi proces. We beginnen weer opnieuw in Nederland en hebben niks meer. Materialistisch gezien dan. We hebben vrienden en familie, het meest waardevolle wat er bestaat. We liggen nu voor anker in Grand Anse, samen met de Panta Rhei (behalve Joris: missen je!) en hebben vanmiddag een wandeling gemaakt naar een mooi dorpje verderop. De komende tijd zeilen we samen met Bert en Mirthe, onwijs gezellig!
